У Крэве жылі ўсе багата,                                   Калі ты ў дарозе, далёка ад дому,
Пачуццем любові дыхалі хаты.                       Прысні на падушцы і будзе трызніцца,
Багаццем былі пяшчота і ласка,                     Як сонца за Юраву гору садзіцца,
Ціхая песня і чароўная казка.                           Убачыш касцёл, і царкву, і ўзгоркі,
Скупая ўсмешка бацькі на млыне,                   І водар палыну не будзе так горкі.
Бабуліны рукі, што хлеб рашчынялі,              Хай сніцца Радзіма, хай дыхаюць грудзі
І клёкат буслоў у сінеючай далі…                    І водар хай траўны на ранку разбудіць.
Плывуць успаміны, сонца ўсіх грэе,                  Напоўніць любоўю, шчырасцю, светам,

 Крэва жыве, зусім не старэе!                         І душы краўчан імі будуць сагрэты.

Жанна Аракчэева